Arti prowokuje często najprostszymi środkami. Dąży do katastrofy, błazenady. Wprowadza chaos. Stosuje niby-symboliczne gesty i liczby, które bardzo często nic nie znaczą. Są semantycznymi pułapkami dla tych, którzy oczekują tego rodzaju ukrytych przekazów. Jego akcje opierają się w dużej mierze na wysiłku fizycznym. Są połączeniem sztuki i sportu. Działaniem, które wartościuje się samo w sobie.

Arti uwielbia dosłowność. Depatetyzuje pozycję artysty. Naigrywa się z utrwalonego wizerunku twórcy i ze sposobów funkcjonowania sztuki. Unika sztuki przeintelektualizowanej, wykoncypowanej i hermetycznej.

Postawa nonkonformisty, prześmiewcy i outsidera jest niewątpliwie bliska postawie Grabowskiego.